Zwevend tussen herkenning en abstractie. Met dynamische penseelstreken en zachte, vervloeiende tinten roze en wit roept het schilderij de kwetsbaarheid en veerkracht van viooltjes op. De vormen lijken zich bijna te bewegen, als een veld bloemen dat meedeint op de wind. 

De bloemen worden niet alleen als objecten gepresenteerd, maar als een gevoel, een herinnering, een geur en een moment van schoonheid.