Dit tweede werk binnen de reeks, ‘Semblant II’ vormt een tegenhanger van het eerste. Waar het vorige schilderij zichzelf meer naar de buitenwereld richt, keert dit werk zich meer naar binnen. Hier krijgt het een stillere, meer innerlijke vorm. 

Het figuur lijkt verzonken in zichzelf. Het hoofd is licht gebogen, de ogen gesloten: een gebaar dat eerder inkeer uitstraalt. De penseelstreken zijn los en open, sommige delen nog bijna schetsmatig. De sluier is slechts licht. Dit onafgewerkte karakter benadrukt het idee van iets dat nog in wording is. Of treedt er juist verbrokkeling op?

Het werk roept een gevoel op van overgang en verstilling. Er voltrekt zich iets van binnenuit.