“ Between Embrace and Fracture”  verkent de broze drempel waar verbinding begint op te lossen en innerlijke spanning zichtbaar wordt aan het oppervlak. De compositie draait rond twee tegengestelde krachten: een lichtere, opstijgende vorm links en een donkerder, zwaardere aanwezigheid rechts. Ze reiken naar elkaar en trekken zich tegelijk terug, waardoor een geladen ruimte tussen hen ontstaat — een ruimte waarin betekenis eerder wordt opgeschort dan opgelost.

Fijne rode lijnen lopen door het beeld als aders of littekens. Ze werken tegelijk als verbindingen en onderbrekingen: ze binden de vormen aan elkaar, terwijl ze onderliggende breuken zichtbaar maken. Deze lijnen brengen een stille emotionele intensiteit binnen en suggereren momenten die vasthouden, breken of transformeren.

De gelaagde acryl en inkt bouwen een ritme op van transparantie en densiteit. Zachte wassingen openen het werk, terwijl dekkende gebaren het beeldvlak opnieuw opeisen, waardoor het oog kan meebewegen met verschuivingen van adem, druk en ontspanning. Deze spanning tussen vloeibaarheid en weerstand is essentieel voor hoe ik abstractie vormgeef en fysieke en emotionele toestanden een gestalte probeer te geven.

In plaats van een vast verhaal aan te reiken, nodigt het werk uit tot contemplatie. Het balanceert op de rand van harmonie en breuk, kracht en kwetsbaarheid — een intieme ontmoetingsplek waar wat ons samenhoudt even broos is als wat ons uiteen trekt.