Dit fragiele werkje met zijn tere kleuren en zijn boeiende repetitieve, cyclische beweging trok me meteen aan. Je kan er een verhaal in zoeken of het gewoon zichzelf laten zijn in zijn poëtische abstractie.
Kleine donkere vlekken zweven in een ijle ruimte. Er is geen schaduw. De achtergrond is bleek blauwig grijs en de onderkant is vergrijsd groen geschilderd. Rechts loopt die wat omhoog. Het zou lucht en grond kunnen zijn. De vlekjes zijn geordend alsof ze dansen of achter elkaar hollen. Eén vlekje hangt centraal en hoort niet thuis in deze gemeenschap. Het heeft een andere kleur: een vreemdeling. Maar het frist daardoor het centrum wel leuk op. Enkele lijnen verbinden kop of staart van de geordende vlekjes, als parels aan een halssnoer. Of zijn de 'sisters' twee halssnoeren?