-De reeks is gefotografeerd vlakbij mijn deur langs de rand van Gent. Beelden die weliswaar niet tijdsgebonden zijn. In die rand van Gent zie ik gans de wereld. IK heb namelijk een bloedhekel om ver van huis te zijn. Ik heb jaren in het centrum van Gent gefotografeerd maar dat vind ik nietmeer authentiek. Daar is een ingrijpende vorm van plastiche chirurgie gepleegd om het massatoerisme te promoten. Rond de rand van Gent zie ik meer kleine gebreken waardoor dit gebied wat menselijker en poëtischer wordt. En dit gebied is groot genoeg zodat ik nog een tijdje zoet ben om het gans uit te kammen. Tegelijk vind ik daar veel diversheid in.
-Mijn vroegere beelden zaten nogal vol nu ben ik mij er van bewust dat mensen infeite voortdurend op zoek zijn naar een vorm van rust. Het is geeen wonder in deze tijden waar we overdonderd worden door prikkels, zowel buiten als binnen, dat hypersensitief een hype is: mensen zijn gewoonweg niet gemaakt om al die prikkels te slikken. Mijn foto’s zijn een voortdurend gevecht om het overtollige weg te houden. Ik wil dat er niks overtolligs op de beelden van ‘de Rand’ staat. Want ik denk dat geluk en verrukking altijd iets te maken hebben met eenvoud.
-Daarnaast refereert de reeks ook naar de vele connotaties die er zijn met de ‘Rand’. Zeker in deze toch wat sombere tijden kan men de vele problemen of ook wel mogelijkheden zien als dat we ‘aan de rand staan van veel dingen’
-Beelanalytisch: Ik ga op zoek naar een zekere vorm van ongerijmheid dat is ook nog wel de link met mijn vorig werk maar door de compositie, esthetiek, kleuren wordt dit tot iets hogers getilt waardoor het bijna schilderkundig wordt zonder zijn specifieke fotografische eigenheid te verliezen.