Na het overlijden van ons kleinkind, met een intense periode in het ziekenhuis, blijft een onwezenlijk verdriet achter.

“Wave me Goodbye” is de verwerking van dit verdriet met de zakdoek als inspiratiebron.

De zakdoek:

• Hij droogt veelvuldig je tranen van het grote verdriet.
• Het is je vaste partner in deze diepmenselijke periode.
• Hij ligt als een deken over dit broze leven.
• Het is “het doek” die nog net niet is gevallen.
• Het doek dat nog even verbergt wat er op de scene gebeurt ( nog niet willen onder ogen zien).
• Hij dient als symbool voor uitwuiven van geliefden.

De trein die vertrekt naar “ Unknown Destination”: Op het perron staan de thuisblijvers en wuiven met hun zakdoek de reiziger na, nog lang nadat de trein voorgoed verdwenen is.