Met de handen in de klei zitten, zat er al tamelijk vroeg in.

Bij ons in het dorp, Wiekevorst,  waren er enkele plaatsen waar we "klei?" konden vinden in het veld. Dit was ongezuiverde klei met veel zand in.
Met een schoolvriend, we waren ongeveer 10 jaar, hebben we die klei wat gekneed en tegen de zijwand van een bloempot geduwd, laten drogen, uit de bloempot gehaald en dan het gedroogde potje in "de stoof" gebakken. Dat moet zowat mijn eerste kleiwerk geweest zijn.

Veel later, wanneer ik mijn vrouw, Maria, leerde kennen, ontmoette ik ook haar broer Luc De Busser, die toen als leraar plastische kunsten gebeten was door het keramiekvirus, dat virus heeft mij ook besmet.

Op mijn 55 ben ik gestart met de opleiding keramiek in de academie van Geel, waar ik ook afgestudeerd ben.
Tijdens en na de opleiding in de academie van Geel heb ik nog enkele workshops gevolgd, oa. een master class porselein draaien bij Patty Wouters, porselein boetseren bij Shozo Mishikawa, en de ruwe draaitechnieken van Sueng-ho Yang.
Na de opleiding keramiek heb ik nog enkele jaren tekenen gevolgd, maar dan ben ik moeten stoppen omdat ik meer zorg moest besteden aan mijn vrouw.
Bij keramiek gaat mijn voorkeur naar het draaiwerk, met alle soorten klei (grof, fijn, papierklei) maar evenzeer ook in porselein, en alle soorten technieken. Maar het draaien sluit het boetseren niet uit.
Wat tekenen betreft zijn de onderwerpen ook zeer verschillende, zowel portret als imaginaire voorstellingen.

De laatste paar jaren staat het artistieke op een laag pitje wegens de zorgen voor Maria.