Herman Germeijs, graficus,  is in zijn job al vele jaren werkzaam om het perfecte digitale beeld of de perfecte actie te doen ontstaan.

De afgelopen jaren was hij in zijn tekeningen op zoek naar correcte verhoudingen, een klassiek degelijk beeld dat behaagt.

Hoe meer hij gaat werken met kleur, met verf,  hoe minder voorspelbaar, minder af, zijn beeldend werk wordt. Zijn vrijheid wordt steeds groter.

Dankzij de autonome kracht van de materie, de kleur, ontstaat steeds meer een enorm plezier

om de portretten zichzelf te laten vormgeven.

De plasticiteit van het figuur, het model, beheerst Herman in grote mate. 

Nu kan hij zich te buiten gaan in kleur, materie en het werk als bijna vanzelf doen ontstaan.