De kunstenares Corinne de Keijzer die werkt onder het pseudoniem Art Nose is een autodidact, maar talent- en vindingrijk, en bezield met zin voor perfectie. Zij heeft een eigen wijze ontwikkeld voor toepassing van de collagetechniek. Een collage is een kunstwerk vervaardigd uit stukken of snippers papier, textiel of een ander materiaal, die op een drager worden gekleefd of die ten dele in een schilderij worden verwerkt. Voor een collage gebruikt de artieste Art Nose tientallen elementen, die zij put uit allerlei tijdschriften, het internet, diverse publicaties. Zij brengt die aan op een drager en hoogt het geheel op met acrylverf. In de geest en in de techniek is zij een erfgenaam van DADA en artiesten als een Kurt Schwitters. Het dadaïsme was een literair-artistieke beweging en gelijknamig tijdschrift die in 1915 te Zürich in het Cabaret Voltaire werden gesticht om met bluf, ironie en humor de culturele en politieke situatie van de tijd en de met zichzelf ingenomen leugenachtigheid van artistieke en politieke conventies te honen. Het afrekenen met de gevestigde waarden gebeurde door de dadaïsten veelal op een spottende en persiflerende wijze. Het bizarre, het grillige, het toevallige werden de hoogste wet voor de artistieke schepping. Dit dadaïsme breidde zich uit over heel Europa en de USA. In zekere zin hebben ook de Vlamingen, de beeldende kunstenaar Paul Joostens en de dichter Paul Van Ostaijen invloed van deze beweging ondergaan. De betekenis van het dadaïsme en van de eigen technieken die de dadaïsten hebben ontwikkeld, waaronder de collage, werden pas na de tweede wereldoorlog bij het ontstaan van strekkingen als Pop Art ten volle erkend. Nose zet dictators, presidenten, regeringsleiders, politici, koningen en koninginnen, prinsen en prinsessen, de Paus, zakenlui te kijk. Haar collages zijn gevuld met ironie. Nose’s toon, die humoristisch en soms ironisch of zelfs cynisch is, maakt de donkere sociaal-politieke werkelijkheid die zij presenteert verteerbaar. In die geest is haar werk verwant aan het oeuvre van de IJslandse kunstschilder en graficus Erro, die vooral te Parijs werkt. In zijn door de Pop Art beïnvloed werk bedient hij zich vooral van sociaal-politieke thema’s. Zijn collages en affiches zijn ook vaak ironisch-realistisch opgevat. Bewust vindt Nose titels voor haar werken onbelangrijk. Mijn korte inleiding is overigens slechts één interpretatie. Aan u toeschouwer om op uw beurt de werken te interpreteren. Heeft de Italiaanse filosoof en romancier Umberto Eco in zijn boek “Opera Aperta” (Het open kunstwerk) niet gesteld dat een schilderij of kunstwerk slechts betekenisvol is, wanneer meerdere interpretatiemogelijkheden aanwezig zijn. Dit is een oeuvre waar esthetiek en maatschappelijke betrokkenheid elkaar ontmoeten, waar ironie en kwetsbaarheid elkaar raken

Ernest Van Buynder, voorzitter Vrienden van het Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen, september 2018.