Danny Bloes

Opleiding: Monumentale kunst, schilderkunst / meester in de schilderkunst - Hoger St-    Lucas Instituut Gent
Leraar aan de Kunstacademie aan Zee, Oostende
 1980 Eerste prijs Nationale wedstrijd voor beeldende kunst ‘De Kelle’
1989 Eerste prijs figuratieve schilderkunst, ‘Anto Diez’
1991 Selectie 5de internationale Biënnale voor Grafiek, Taipei (Taiwan)
 Werk in het bezit van Mu.ZEE - Kunstmuseum aan Zee, Oostende.
Etsen in het bezit van de Koninklijke Bibliotheek Albert 1, Brussel.
Werk in binnen- en buitenlandse privé collecties 
Danny Bloes debuteerde met werk dat aansloot bij de fantastische kunst en evolueerde geïnspireerd door de realiteit naar een symbolische beeldtaal.  
Typerend voor zijn composities zijn de compilaties van thematische beeldelementen, machines, architectuur, archetypische personages, de zee, geometrisch abstracte structuren, onmogelijke perspectieven, iconen uit de kunstgeschiedenis… die in cyclussen terugkeren waardoor zijn oeuvre gevarieerd en complex lijkt.
Ook door de variatie in verschillende uitdrukkingsvormen en technieken maakt zijn werk divers. Door inventiviteit in wisselwerking met een vaktechnische experiëntie probeert Danny Bloes aan te tonen dat het engagement met zijn eigen leefwereld niet afhankelijk is van actuele trends.
 
De composities visualiseren een esthetisch en irreëel samenspel van expressieve beeldende elementen en symbolische voorstellingen die paradoxaal harmoniëren binnen een beeldend communicatienetwerk. Het zijn metaforen geïnspireerd door persoonlijke ervaringen, verlangens, gemoedsstemmingen, belangstelling, observaties en filosofische gedachten.  In essentie is zijn werk ambigue, gelijktijdig open en mysterieus, geordend en chaotisch, hypothetisch en definitief. Voorstellingen die als doel hebben om de beschouwer te doen nadenken over de wijze waarop wij existeren.
Door de afwezigheid van titels of een verklarende lijst van symbolische betekenissen heeft de toeschouwer geen expliciet referentiekader. Het is niet de bedoeling van de kunstenaar dat de toeschouwer de subjectieve kerngedachte die aan de basis ligt van de compositie, het cryptisch gestelde thema, probeert te achterhalen.
Hij wordt ertoe uitgenodigd een eigen interpretatie te geven, geleid door eigen ervaringen, complexie en filosofische bedenkingen. Hij kan in deze composities met een immanent karakter een aspect van zijn wereld of zichzelf herkennen. Subjectieve interpretaties worden echter beïnvloed door onze steeds veranderende leefwereld en zijn dus onbestendig. Een finale interpretatie of specifieke perceptie is daarom ook niet relevant.