Kunstenaar

Johanna Martens

Johanna Martens

3051 Sint-Joris-Weert

Johanna Martens (°1948) is doctor in de psychologie en psychotherapeute. Sinds 2010 studeert ze aan de academie van Mechelen (textiel, glaskunst en multidisciplinair atelier). Haar werk vertrekt vanuit een sterke intuïtieve omgang met bepaalde materialen en objecten en heeft vaak een autobiografische inslag. Ze stelde onder andere tentoon in Mechelen (2023, 2022, 2021, 2019, 2018, 2017, 2016, 2012), Bellingen (2021), Hasselt (2020, Damme 52021), Wuustwezel (2018) en Oud-Heverlee (2023, 2019, 2018). In 2017 won ze de prijs Ernest Albert voor Keramiek-Glas-Textiel. 

Het werk van Johanna Martens vertrekt vanuit een sterke intuïtieve, en in eerste instantie onbewuste, aantrekking door bepaalde materialen of objecten. Dit kan zijn vanwege de vorm, de kleur, de structuur, het tactiele, de betekenis enz. Het lijkt wel verliefdheid. Daarna wordt het voor haar meestal duidelijk dat er een link is met een thema uit haar persoonlijk leven en gaat zij een eigen, open en gelaagde vormentaal ontwikkelen die de toeschouwer vrij kan interpreteren.

Het werken met textiel kwam als eerste op haar pad vanwege de associatie met vrouwelijkheid en verbinding. Al gauw was textiel voor haar geen “textiel” meer en ging de kunstenares  evenzeer weven met glas en gebruikte ze oude voorwerpen uit het atelier van haar overleden vader onder een al dan niet getransformeerde vorm.

Tijdelijk was er ook een fascinatie voor het onvoltooid zijn van objecten en processen. Dit gaf aanleiding tot de solotentoonstelling “Unfinished Business” waarbij zij zowel eigen werk als onaf borduur- en breiwerk van overleden dames toonde. Als vervolg daarop maakte de kunstenares papieren hangwerken met geschonken breinotities en ongebruikte kartonnen naamkaarten van haar vader.

Later gebruikte ze niet enkel de materialen zelf, maar onderzocht ze de relevante afmetingen of kleuren van voor haar bijzondere voorwerpen, als leidraad  voor nieuw werk.

De gekleurde glasdalles uit haar erfenis waren dan weer de aanleiding om eigen glaswerk te maken door casting (smelten en in eigen vormen gieten) of door dit glas te breken en te kleven op  relevante voorwerpen.

Recent zijn er meer maatschappelijke thema’s aan de orde: dierenleed, migratie, corona, verspilling, beschadiging/herstelling. De kunstenares laat deze thema’s telkens beeldend aansluiten op persoonlijke ervaringen.

De materialen, de technieken en de inhoud van het werk van Johanna Martens volgen de tred van haar persoonlijk leven in evolutie. Verbinding en transformatie blijven daarbij als rode draad doorheen het werk lopen. De Japanse kunstfilosofie en praktijk van Wabi Sabi en Kintsugi werken voor haar bijzonder inspirerend en past zij toe op eigen materiaalkeuze.

Johanna Martens
Johanna Martens
Johanna Martens