Kellie onderzoekt de grens tussen controle en serendipiteit, de veilige weg durven achterlaten is een uitdaging binnen haar artistiek werk. Tijdens het werkproces kijkt ze telkens met nieuwe, andere ogen wat zorgt voor een persoonlijke ervaring die ze ziet als een ontdekkingstocht en dialoog tussen zichzelf en het werk. De focus op de materialiteit is sterk aanwezig, ze gebruikt ook natuurklei die ze zelf opgraaft. Door het streven naar perfectie los te laten geeft ze toeval een kans, het daagt zowel haarzelf als de toeschouwer uit om zich in te leven in een andere manier van denken, handelen en reageren. Ze is gefascineerd door de complexiteit en zekere eenvoud van de natuur.