Kunstenaar

Kés  Aerts

Kés Aerts

Kés Aerts markeert de tijd

‘Ik ben geïnteresseerd in hoe onze hedendaagse geschiedenis zich voltrekt. Ik registreer signalen die erop wijzen dat een grootschalige verandering zich aan het voltrekken is. Dit veranderproces speelt een rol in mijn  huidige project : ‘The changing order of the world’. De serie bestaat uit schilderijen, sculpturen, installaties, muziek, foto’s en film.

`Ik wil een bijdrage leveren.’

Kés wilde eigenlijk het onderwijs in. `In mijn jeugd leed ik aan afasie, die overging in dyslexie en stotteren. In de puberteit was ik zelfs een jaar lang letterlijk sprakeloos, door vergroeiing van mijn stembanden.’ Kés werd afgewezen voor de kweekschool. Een beroepskeuzecoach vond dat hij op basis van zijn tekentalent kon worden aangemeld bij de kunstacademie in Amersfoort. ‘Ik kwam door het toelatingsexamen en daar heb ik de kunst- en de docentenopleiding gedaan.’

`De kunst pakte mij bij de strot. Ik lag er van wakker.’

‘Jarenlang werkte ik met plezier in het onderwijs. Ook het kunstenaarschap ben blijven uitoefenen. Het geeft me voldoening om te laten zien wat ik aan beelden bij me draag. Mezelf kunstenaar noemen vond ik in het begin wel een ding. Ik hield veel werk op de zolderkamer en deed er niets mee. In 1983 las ik een artikel met de titel “Wat je niet laat zien is er niet”; dat kwam aan.’ Intussen heeft hij in binnen- en buitenland zo’n 160 exposities gedaan. ‘In 1998 had ik mijn buik vol van de gerenommeerde kunstwereld. Ik besloot onder de projectnaam ‘Wandering paintings’ vorm te gaan geven aan verandering en vergankelijkheid. Ik ging me vijf jaren bezighouden met inhoud, al wist ik dat ik dan niets zou verkopen.’

`Ik timmer niks dicht, hou mijn armen open en daar mag van alles in vliegen.’

`In contact met mensen die op reis gingen en waarmee ik een klik kreeg gaf ik een opgerold schilderij mee met de opdracht het op een onherbergzame plek te plaatsen. Ik vroeg de bezorgers: “Lever het over aan de natuur, neem wat mee terug uit de directe omgeving en leg de coördinaten vast”. Intussen zijn er op deze wijze schilderijen beland in Slovenië, Tsjechië, Lapland, Frankrijk, Haïti, Qatar en Mexico. In Giethoorn stond een schilderij een jaar in het water. Elke week werd er vanuit één standpunt een foto van gemaakt. Na een jaar was het doek van onderen helemaal opgegeten door de bacteriële werking. Ook heb ik 6 schilderijen opgehangen aan een vrachtwagen. Die reed hartje winter naar Oost-Europa. Door weer en wind werd de vergankelijkheid versneld. Daar is een documentaire van gemaakt. De serie omvatte naast schilderijen, sculpturen, objects trouvés, foto’s, film, teksten en zo meer. De kunstuiting werd geëxposeerd in een oude bioscoop in Amersfoort. Er kwamen veel mensen naar kijken.’

Kés werkte vaker internationaal. Zo ging hij met een team van 6 mensen naar Brazilië.

`Rond 1860 heerste er grote armoede en honger in Europa als gevolg van de aardappelpest. Vermogende Braziliaanse boeren ronselden via de haven van Antwerpen Europeanen, waaronder

Zeeuwen; goedkope krachten om het land te ontginnen en de bevolking ‘te witten’. Wij wilden die groepen in beeld brengen. Het boek  ‘Op een dag zullen ze ons vinden’ werd uitgegeven. Het persoonlijke leven van Kés werd vergankelijk met als gevolg dat hij in 2003 in Brazilië geen leiding meer kon geven aan het team.

`Ik werd zelf vergankelijk en het project werd dat met mij.’

Vanaf 2012 doet Kés niets anders dan werken aan zijn huidige project ‘The changing order of the world’. Hij hing met werk in het Gemeentemuseum in Den Haag en won een prijs voor de serie op de ADAF in Amsterdam. `Ik wil een bijdrage leveren aan de bewustwording van het tijdsgewricht waarin we leven en aan de dialoog die daar verband mee houdt. Als je bovenop de actualiteit blijft zitten, krijg je tunnelvisie en zie je niet meer waar het deel van uitmaakt. Ik laat de verbanden zien. Ik kijk naar documentaires, lees boeken, kranten, knip artikelen uit die verband hebben met het thema. Met verzamelde gegevens ondersteun ik mijn project. Elk kunstwerk is een uitdaging, ik wil iedere keer weer grenzen verleggen. Het brengt me vrijheid en avontuur.’

`Wat een schrijver doet met woorden doe ik met beelden.’

Van stijl trekt Kés zich niet veel aan. ‘Mijn stijl is dat ik een eigen handschrift heb. In 2007 stopte ik in het onderwijs. In 2008 leerde ik mijn vrouw kennen. Ik wilde wel verhuizen. Mijn zoektocht naar onderdak bracht me naar Appingedam. Vijf jaar lang woonde en werkte ik er met veel plezier, had ik er mijn atelier en een galerie. Op vrijdagmiddagen had ik er een zeepkist staan. Van tevoren kondigde ik onderwerpen aan als: Cultuur is broodnodig, of Je huis is onverkoopbaar en wat nu? Dan ging er een deskundige op de kist staan. Vijf minuten kreeg ie. Daarna mochten anderen vertellen hoe zij over het onderwerp dachten. Ook had ik er Tijdelijk Theater Hogerop met een breed programma. ‘Mijn nieuwe liefde bracht me ruimte om te werken.’ Sinds 2016 wonen Kés en zijn vrouw in Groningen. Hij heeft ateliers in Groningen en Roden.

www.schildercursusgroningen.com  -  www.kesarts.com

Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts
Kés Aerts