Wat ooit begon als kind die uit putten leem haalde en schepte.  Werden uiteindelijk beelden en beelden in kaders.   Op de zandberg waar ik woonde waren veel putten en ik schepte tot ik leem vond, nam het in mijn handen en maakte figuren ..... helaas had ik als kind geen bakoven.   Later een paar keer naar academie geweest te Aalst.  Maar in groep werken kon ik helaas,niet.  Stilletjes alleen fantaseren en creëren.   Eens ik klei in mijn hand voel,  slaat mijn fantasie op hol, word ik zalig relax en rustig.  Mijn creaties voelen nadien aan alsof het mijn kinderen zijn.   Het laat me nooit meer los ......  en nu ga ik steeds verder met het uitproberen van verschillende soorten klei ....porcelein, zo breekbaar, maar ga de uitdaging telkens opnieuw aan.  Mensen houden van mijn werken, omdat ik veel werk met oxydes natuurlijke kleuren.   Maar ga ook de uitdaging aan met felle kleuren.   Een droom die me nooit meer los zal laten.