“Kunst is voor Peter Deleu als alchemie, vol symbolische waarden die tot herinnering leiden, een vorm van meditatie en communicatie van inzichten. Vandaar dat zijn juwelen en andere kunstobjecten altijd een verhaal vertellen of een verwijzing zijn naar legenden, mythen, rituelen, geschiedenis, ze willen een band creëren met het verleden van de mens.

Hij gebruikt dan ook tekens, symbolen en pictogrammen waardoor zijn werk niet voor iedereen in één, twee, drie toegankelijk is. Toch zijn het niet alleen de zogenaamde ingewijden die zijn boodschap kunnen begrijpen, maar ook zij die niet vertrouwd zijn met deze symboliek. Deleu is een fervente voorstander van de vrije interpretatie, toch – als hulpmiddel - reikt hij dikwijls de alerte beschouwer enkele sleutels aan.

Soms initieert de kunstenaar dan ook de leek in het werk, onder andere door zijn titels of de schaarse woorden. Ook wanneer hij de beschouwer in het ongewisse laat, prikkelt hij hem om door te dringen in het “mysterie” van het leven. Hij toont hem een beeld om het verhaal te leren kennen. Zijn kunstobjecten (een naam die hij verkiest boven juwelen) zijn er om bij te mediteren, om in trance te verwijlen voor het onzegbare dat hij vorm en context probeert te geven. Het kunstobject is een tastbare realiteit die slechts een weg, een middel is om door te stoten tot het onzichtbare en onzegbare, tot de grote realiteit die de tastbaarheid ver overstijgt. Peter Deleu verlangt dat de beschouwer het beeld ziet, niet beziet, en dat hij het mysterie laat doordingen tot een “eigen geloof”.”
Uit: Thierry Deleu, Ik zou liegen als ik het anders zei (essay), De Gebeten Hond Harelbeke, 2001.