Het leven en werk van An Claes zijn doordrongen van de kunst. Films, boeken, muziek, reizen en het
(be)leven zelf vormen haar grootste inspiraties. Ze heeft een fascinatie voor mythische en historische
figuren, kostuums en maskers. Daaruit ontstaat een semireële droomachtige wereld, waar personages
dwalen met een lichtvoetige tristesse. Die herkenbare paradox, die zo eigen is aan de mens, vormt de
sleutel voor romans, films, theater.

En dat is wat An in haar eenvoudig ogende, maar verfijnde tekeningen met onder andere potlood, inkt,
houtskool, meeneemt: de menselijke emoties die onuitgesproken en onderdrukt blijven, groot of klein,
verborgen gedachten in een vluchtige blik. Ze is gefascineerd door de innerlijke gedachten en emoties
die ons verbinden – iedereen heeft ze, maar niemand weet precies wat er in een ander omgaat.

In haar werk maakt An gebruik van gerecyclede materialen. Oude lijsten met een hoekje af, papier uit
versleten schriften – elk element draagt zijn eigen verhaal en komt samen in een nieuw geheel. Dit
alles versterkt de gedachte dat schoonheid te vinden is in de imperfectie.