Joris Wouters is een humanimalist, op zoek naar zin en onzin. Reflecterend over de menselijke stupiditeit, de dierlijke intelligentie, de klimaatverandering en het verlies aan biodiversiteit, schrijft hij teksten en maakt hij assemblages en fotocollages op basis van zijn eigen foto's. Voor het meest recente project, getiteld 'Verloren voorwerpen' (2023), liet hij zich inspireren door het leven van de Italiaanse antropoloog Fortunato Munari en zijn verblijf in Antwerpen in de jaren 1970-1990, gelinkt aan het leven van de Afrikaanse journalist Désiré Agoli-Agbo.

Behalve 'Verloren voorwerpen' werden er de afgelopen jaren nog andere reeksen tentoongesteld in binnen- en buitenland.
De cyclus 'Lock Down Slow Down' is een reflectie op de coronajaren.
'Return to sender' focust op bedreigde diersoorten.
'De liefde die de zon beweegt' omvat 35 postzegelcollages en is een illustratie bij het verhaal van een Vlaamse postbode-postzegelverzamelaar die in Italië in contact komt met een Afrikaanse vluchteling.
De cyclus Metanimalia bestaat uit '12 Venetiaanse collages' en '12 absurde assemblages'. Deze werken kwamen tot stand in het kader van een onderzoek naar de verstoorde relatie tussen de mens en de natuur, de dierenwereld en de klimaatverandering in Venetië.

Alle collages en assemblages zijn gebaseerd op eigen foto's.