De schilderijen van Karel Liefooghe geven een realiteit weer die nauw samenhangt met een droomwereld. Een explosief kleurige droom die, als we het afgebeelde op ons laten inwerken, een licht unheimlich gevoel veroorzaken kan. Het zet aan tot denken. Het is verweven met anekdotes, herinneringen en een dieper weten.

Naar wat is de vraag die ieder voor zich moet onderzoeken. Het schijnt te refereren naar de teneur van een Film Noir, zich afspelend in de directe omgeving van de kunstenaar.

Zoiets als ‘Aanrijding in Ledeberg’

Het doet denken aan scenes uit Sartre’s eenakter Huis Clos, met de beroemde zinssnede "de hel zijn de anderen" (l’enfer c’est les autres). 

Dan weer herken je de rebelse chansonniers als Brel, Gainsbourg en Brassens. Niet verwonderlijk, zijn roots liggen in een sterke verbinding met de Franse cultuur en zeker de muziek.

Het kleurenpallet is poëtisch en toch gebalanceerd zoals een partituur genoteerd.

Zijn schilderijen en lino’s gaan dan weer verder in de richting van een diep sociale verbondenheid met zijn habitat. Portretten van gewone mensen in Ledeberg, de geschilderde pleinen die geschiedenis blijven schrijven, de bourgondische markt aldaar. Ook daar verschijnt een mogelijkheid naar een uitbundig willen leven, voor hem en zijn gezin. Reizen naar Parijs om daar alles door te geven wat hij cultureel bij zich draagt. En passant het culinaire bestaan in al zijn overdrijvingen onderzoekend. Ook dat is een kunst. Het pretentieloze in zijn werken blijkt uit het afbeelden van een dagelijkse realiteit die zoals bij ons allemaal verrijkt is door onze dromen en verlangens.

Wim de Maat