Autodidact zijn heeft voor mezelf niks dan voordelen. 

Het persoonlijk leerproces gaat langzaam maar ik houd van traagheid, van het zien groeien. De keuzes die ik maak zijn hoogst individueel, heel vaak overschreven door nieuwe opties die onbewust bijdragen aan mijn creatieve input. Ik houd ervan om met mijn aquarel, zowel materiaal als techniek, te zoeken. Om er al schilderend achter te komen wat ik ermee kan doen. 

Ik ben een eenling met een fantasierijk brein dat nooit stilligt.

Aquarel noem ik graag het oneindige medium. Een lastig en listig medium met een uitgesproken eigenzinnige waterweg. Aan experimenteren komt nooit een einde met penselen die het verlengde van mijn hand zijn. Pigment in water, het vloeien, het kijken, het ontdekken, het zien...

Na vele jaren zelfstudie - geen output zonder input - is daar plots het genieten van wat voor mij vanzelfsprekend werd: de dag is niet afgerond zonder aquarel.

Deelnemen aan tentoonstellingen en aan wedstrijden geeft me feedback die opnieuw bijdraagt aan het verleggen van mijn grenzen. 

Bij elk nieuw project ga ik tot het uiterste in mijn aquarelvermogen. 

De 5 aquarellen die ik maakte rond de Italiaanse Barokkunstenaar Gian Lorenzo Bernini, geven - buiten het portret van de kunstenaar zelf - details weer van de Vierstromenfontein op de Piazza Navona te Rome. De tedere waterkleuren op canvas dragen bij tot de overweldigende esthetiek van de Bernini-sculpturen. Deze werken aquarelleerde ik in 2016 met als titel 'Inside the mind of Bernini'.

In 2018 plan ik een volgend aquarelproject: 'De Antwerpse Dokken en Sluizen', waarin ik een breed geabstraheerd beeld wens te brengen van de poëzie van de Antwerpse haven, van het contrast tussen de schoonheid van aquarel en het harde havenlabeur met zware materialen.