Persoonlijke Gegevens
Philippe Gouwy werd geboren op 6 juni 1958 in Brugge, België. Zijn artistieke reis begon aan de Academies van Brugge en Gent, waar hij monumentaal schilderen, beeldhouwen en grafiek volgde. Na zijn opleiding vestigde hij zich als vrij kunstenaar en ontwikkelde hij een unieke artistieke visie die hem onderscheidt in de hedendaagse kunstwereld. Hierbij verwijst Ernest Van Buynder (erevoorzitter MuHKA) naar referentiebronnen als New British Sculpture, Arte Povera en Land Art.

Academische en Professionele Loopbaan
Naast zijn praktijk als kunstenaar was Gouwy ook actief als docent. Hij gaf les aan de Hogeschool Antwerpen en de Universiteit Antwerpen aan het departement ontwerpwetenschappen. Zijn academische achtergrond heeft invloed gehad op zijn benadering van kunst, waarbij theorie en praktijk op een harmonieuze manier samenkomen.

Tentoonstellingen en Projecten
Gouwy's werk heeft in de loop der jaren een breed publiek bereikt, met selecties en exposities in diverse prestigieuze instellingen, o.a. PSK Brussel (1983), SMAK Gent (1985), Van Abbe Museum Eindhoven (2011).

Daarnaast heeft hij geïntegreerde kunstwerken gerealiseerd, waaronder projecten voor kinderdagverblijven en zorginstellingen in Tervuren, Roeselare, Brugge en Eeklo.

Gouwy's recentste tentoonstellingen omvatten onder andere:

Art in the Park, INNOCOM Beerzel (2020), Open poort Stevoort @ Art & Advice Hasselt-Stevoort (2020), De Sokkel Ninove (2021), CC Scharpoord Knokke-Heist (2022), Galerie Art Forum Antwerpen (2022), FLOOAT Gallery Aalter (2023), Confrontaties IV Meulebeke (2023), De Kliuw, Heeze, Nederland (2024), De Wensboom voor de KINA tuin in Gent (2024), Galerie Verbeeck – Van Dyck Antwerpen (2025).

Artistieke Benadering en Thema's
Gouwy werkt onder motto ‘Je vous donne des mondes vivants’. Hij maakt beelden en wandsculpturen, waarbij hout zijn belangrijkste materiaal is. Het hout dat hij gebruikt, wordt vaak gebrand of beschilderd met kookverf en acrylverf. Hij neemt de groeivorm van het hout, o.a. torsing en ‘onvolmaaktheden’, mee in het ontwerp, het stelt hem in staat om de natuurlijke schoonheid in zijn ontwerpen te integreren.

Een groot aantal van de beelden en wandsculpturen scheppen een sterk architecturaal beeld en spelen, net zoals veel hedendaagse architectuur, met textuur, licht, schaduw en (kleur-)reflectie. Zijn werken kunnen horizontaal in twee families worden ingedeeld: de organische vormen en de geometrisch mathematische vormen.

In de verticale ordening krijgen we een indeling in groepen of soorten: de Groei-vormen, de Licht-vormen, de Zuil-vormen en de Klank-vormen.

Recentelijk zijn daar nog 'les Tableaux' bijgekomen. Deze nieuwe reeks sculpturen is misschien een terugkeren naar de traditie. Ze hebben alles van het maken van schilderijen naar een stilleven of naar de natuur. In ieder geval staan de grote sculpturen model voor die kleine driedimensionale ‘schilderijtjes’.

Interactieve Kunst en Omgevingsintegratie
Een opvallend aspect van Gouwy’s werk is de interactie met de omgeving. Als de werken al niet gecreëerd werden voor een welbepaalde site, worden ze steeds geïntegreerd en aangepast aan de omgevingssituatie of integreren zichzelf door hun reflectie op de wand.

Er zijn ook sculpturen gemaakt op 'staande' bomen. Deze werken zitten verankerd in de grond, de bomen staan nog op hun wortels en werden ter plekke gesneden. Dit benadrukt zijn verbinding met de natuur en het levend materiaal dat hij gebruikt. Bijna al zijn sculpturen worden uit één stuk hout gesneden (monoxilo), wat de uniciteit van elk stuk onderstreept.

Conclusie
Philippe Gouwy zijn vermogen om complexe thema's en poëtische ideeën te verkennen door middel van een breed scala aan materialen en technieken, maakt zijn werk zowel toegankelijk als diepgaand. Door zijn kunst vestigt hij de aandacht op en wekt hij verwondering voor het mooie wat deze wereld te bieden heeft en waar we maar al te vaak naast kijken.

Curator en kunstenaar Marc De Roover verwoordt het als volgt:

Philippe Gouwy travaille d’abord le bois brut à la tronçonneuse, y scie des encoches, des découpes, des trous … afin que la lumière puisse y pénétrer. Il travaille ensuite les surfaces intérieures en utilisant des pigments très clairs, très vifs. Le bois brut garde de façon remarquable son caractère de bois brut, tout en devenant le porteur généreux de ces couleurs étranges à ce monde de bois brut. La subtilité avec laquelle il fabrique et choisit ces pigments fait que tout cela n’a rien d’artificiel et le spectateur vit cet aspect du travail comme des éclairs de lumière.