Rik Beuselinck.

Deze kunstenaar is een autodidact, hij is veelzijdig gepassioneerd-vitaal en altijd op zoek met een voorliefde voor monumentaal werk. Mij verwondert het niet dat wijlen Rik Poot één van zijn grote voorbeelden is. Voor beiden is beeldhouwen “denken met de handen”; ambacht en natuurtalent zijn onlosmakelijk verbonden.

Voor Rik moet het leven geleefd worden. Kunst is voor hem onmiskenbaar een pleidooi voor intensiteit. Hij is een begenadigd kunstenaar die ongelooflijk hard werkt, ook daarvoor heb ik een groot respect. Zijn beelden veranderen de perceptie in de ruimte, het centraliseren ervan is voor hem belangrijk.

Rik is geen prater, zijn werk is zijn woord, hij zegt het met vormen, niet met taal. Hij is meticuleus en heeft gratie in zijn handen. In het Cortenstaal slaagt hij erin zijn gevoelens te projecteren.

Rik geeft nooit op, hij is één brok natuurlijke oerkracht met een soort pezige tederheid. Met een geheel eigen verbeelding en een geraffineerde expressie geeft hij in staal gestalte aan zijn wezens. Voor Rik is beeldhouwen ook denken en twijfelen, een eeuwige zoektocht zonder eindstation, ook de eenzaamheid omarmen, leven in totale vrijheid, maar telkenmale weer met de onzekerheid dat de materie tot iets tastbaars moet omgevormd worden. Zwaar discussiëren met zichzelf en koppig vechten met het harde staal om dan nederig samen het resultaat te ervaren.

Tekst: Auteur Gilbert Putteman

Kunstcriticus en vrederechter van het kanton Vilvoorde