Het kunstwerk is gemaakt van verschillende materialen, van exotisch hout tot drijfhout of de meest voorkomende soorten. Ik werk ook met restmaterialen in een proces van upcycling, recycling en het herbestemmen van stukken die eigenlijk voor de vuilnisbak bedoeld waren.

Het verhaal achter het beeld is geïnspireerd door de tijd die ik doorbracht met mijn dochters en kinderen in het algemeen, en hier denk ik dat het Apophenia-fenomeen hun manier van kijken naar de wereld heel goed beschrijft, hoe ze spelen, hun benadering van het leven. Apophenia is het vermogen om bekende structuren te zien in de meest willekeurige plaatsen en dingen, een neiging om verbindingen of betekenisvolle patronen waar te nemen tussen schijnbaar ongerelateerde dingen, objecten, vormen of zelfs ideeën. Een meer voorkomend type is Pareidolia, en hoewel de term ingewikkeld lijkt, is het een proces dat door elk kind en elke ouder wordt gedaan, mensen in het algemeen, wanneer ze gezichten zoeken in de wolken of landschappen of willekeurig overal.

Bij het herbeleven van deze ongelooflijk creatieve tijden, dook ik in een wereld waar alles... alles kon worden.