GEKOOIDE JONGEN

“Jongeling met vermeende artistieke ambities door de ‘goegemeente’ gekooid met als doel het creatieve groeiproces af te remmen en het monster alsnog klein te krijgen”.

Exemplaren zoals deze werden in de vroege middeleeuwen dikwijls als afschrikmiddel gebruikt voor gezinnen waar mogelijks creatief talent het levenslicht zag. Dit werd meestal gekenmerkt door dromerig gedrag en een chronisch gebrek aan werklust.

Er was eens .......

De archetypische gekooide jongeling werd pas vele eeuwen later ‘herontdekt’ en wel door de gebroeders Grimm. Hij kreeg namelijk gestalte in één van hun overbekend geworden sprookjes “Hansje en Grietje”. In dit verhaal beland Hansje eveneens ongewild in een kooitje. Met als uiteindelijke doel het kereltje vet te mesten ten einde verorberd te worden door het kwade, de heks in het sprookje. (1) Het was, in dit verhaal, mede door de tussenkomst van het meisje, Grietje, (de rede versus impuls ofte ratio versus sense) dat Hansje op het nippertje aan de dood wist te ontkomen, om vervolgens te eindigen in een ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ verhaal.

(1) Een mogelijke theorie is dat de gebroeders Grimm het ‘echte’ kereltje ooit moeten aanschouwd hebben en hun beeldtaal aldus hebben gemodelleerd.

In analogie met de huidige tijd zou men kunnen stellen dat de financiële restricties die de gewone burgerij in het algemeen ten deel vallen de kunstenaar in het bijzonder treft. Dit niet enkel als gevolg van het wegvallen der ‘directe’ subsidies of een a-cultureel politiek beleid maar bovenal door de totale verpaupering van de bevolking waardoor onvoldoende beschikbaarheid over geldelijke middelen overblijft om kunstwerken aan te kopen. Kunstwerken die in deze eeuw luxeproducten dreigen te worden, indien niet altijd al zo geweest.