Gebroken, gescheurd, geheeld.
In Déchirées – Frans voor “gescheurd” of “verscheurd” – wordt het canvas een landschap van innerlijke contrasten. Het werk ademt kracht en kwetsbaarheid tegelijk: rijke penseelstreken in felle kleuren snijden door een onderlaag van goud, alsof emoties zich een weg banen door structuur en stilte.

De compositie is gelaagd en ritmisch, maar nooit volledig ordelijk. Elk kleurvlak lijkt op zoek naar verbinding – en soms naar afscheiding. Zoals gevoelens die met elkaar botsen, maar ook samen een nieuw geheel vormen.

Déchirées is een visuele meditatie op fragmentatie, herstel en de schoonheid van wat niet perfect hoeft te zijn.