Sucrée begon met een herinnering - het plezier van een roze hamerlolly in een kleine hand, plakkerige vingers en gelach dat ergens op de achtergrond klonk. Dit werk is een liefdesbrief aan die vluchtige, onaantastbare wereld van de kindertijd, waar niets logisch hoefde te zijn en alles mogelijk was.

De gelaagde vormen en overwachte kleuren weerspiegelen diezelfde vrolijke chaos - als een snoepwinkel van gedachten, die zonder regels over elkaar heen buitelen. Hier is geen logica, alleen gevoel: lichtheid, spel en een zoet soort rebellie.

Met Sucrée vraagt Maison Alodi niet om analyse, maar om een moment van zachtheid. Een herinnering aan hoe het voelde om onbezorgd te zijn, met grote ogen te kijken - en te geloven dat zelfs een hamer van suiker kon zijn.