Toekomstvisioen (acrylverf en olieverf op doek, 100 cm op 150 cm)

Het werk toekomstvisioen, geeft mijn visie weer op de toekomst, gebaseerd op ontwikkelingen, die nu reeds hebben plaats gevonden. In dit werk wil ik aantonen dat de mens er niet gelukkiger op zal worden, als deze koers niet, op sommige vlakken, wordt omgebogen. Zoals de klimaatverandering en de toegenomen automatisering, opkomende uniforme steriele en cleane omgevingen in steden en woningen en de ontkenning van de mens als biologische entiteit. Toch wilde ik in het werk ook iets positiefs stoppen, namelijk de mogelijkheid, om met de nodige creativiteit, deze evoluties op een positieve wijze om te buigen.

De krijsende apen bovenaan staan symbool voor de dierlijke instincten van de mens. We hebben immers dezelfde oorsprong als deze apen. Ze betonen angst en woede met ontwikkelingen, die onze dierlijke oorsprong ontkennen of negeren. Alsook met de toenemende druk die er op ons milieu ontstaat door de uitstoot van allerlei schadelijke gassen.

De vrouwelijke androïde staat symbool voor de toenemende digitalisering en robotisering. De mens wordt medisch een ding, waarbij onderdelen vervangen kunnen worden. Erotiek wordt gedigitaliseerd. Omdat mensen geen tijd meer maken voor echt fysiek interpersoonlijk contact. Zie het succes van internet porno en seksrobots.

De zittende zwarte man is geschilderd naar het werk “studie van enkele negerkoppen” van Rubens. En de zwarte man kijkt ietwat bedenkelijk naar de androïde en de drankjes die ze op het dienblad heeft staan. Hij staat symbool voor de mens, die niet met deze evolutie van afstandelijkheid en steriliteit om kan.

De astronaut met schedel, staat symbool voor de mens op zoek. Op zoek naar nieuwe plaatsen in het heelal. Maar hij moet daarvoor lange tijd doorbrengen in een cleane en steriele omgeving. En hij dient zich te houden aan allerlei opgelegde regels, met weinig of geen ruimte voor een eigen persoonlijkheid. Waardoor hij uiteindelijk als mens dood gaat.

Het verwrongen perspectief van de tafel, dat eigenlijk niet klopt, staat symbool voor de onmogelijkheid om nieuwe technieken van de toekomst, nu als kunstenaar grafisch weer te geven. Maar ook om ze als waarnemer op een plat vlak te kunnen observeren.

Het zwakke maanlicht geeft het geheel een sfeer van bovennatuurlijkheid en refereert ook naar de dood. Door gelijkenissen te vertonen met de tunnel van wit licht die mensen soms zien bij bijna dood ervaringen.

Tenslotte zijn er nog de twee figuren op de tafel. De persoon die lijkt op te stijgen is een portret van Lee Scratch Perry. Een zwarte muzikant en producer uit Jamaica. Eigenlijk via Bob Marley de grondlegger van de reggae en dub. Dub een muzieksoort die telkens nieuwe versies van hetzelfde nummer maakt, maar dan anders. Door toevoeging van echo’s, zwaardere bastonen, waardoor het oorspronkelijke nummer nog wel aanwezig is, maar op een eigen manier wordt herboren. (Dikwijls hebben deze nummers Indische roots of roots uit de populaire Amerikaanse cultuur. )Dit is precies wat een beeldend kunstenaar ook doet, namelijk de realiteit op een eigen wijze een nieuwe geboorte geven. Deze persoon heeft ook een christelijk kruis vast, hij is een “rastafari.” In de jaren 30, 40 en 50 werd de Jamaicaanse jeugd zeer christelijk onderwezen, door de daar talrijk opgerichte nonnenscholen. Met blanke nonnen uit het westen. Maar ze hebben er later hun eigen religie, in combinatie met de voodoo roots uit de Afrikaanse cultuur, van gemaakt. De blanke man op de tafel probeert de herrezen zwarte man nog terug te grijpen. Maar hij slaagt daar niet in. Deze is weg en gaat nu zijn eigen weg.

Het is precies deze herrezen zwarte man, die zo symbool staat voor de hoop om, door middel van creativiteit, de toekomst op een positieve wijze te veranderen. Een toekomst waarin kunstenaars een belangrijke rol zullen moeten spelen!