Het portret "Nonkel C" schilderde ik in 2019 als ode aan mijn oom. Hij blijft mij bij omwille van zijn wijsheid. Het portret is geschilderd in vrij donkere kleuren. Misschien is juist daarom het monkellachje van hem zo opvallend. Dit is ook de lach die ik mij vooral herinner. In 2019 schilderde ik een reeks portretten waarbij niet de perfecte gelijkenis werd nagestreefd als grootste doel. Ik ben in mijn portretten immers vooral op zoek naar het "ware beeld". En dit is eigelijk het subjectieve beeld dat iedereen enkel in zijn eigen herinneringen vindt.