Een zeilboot ver weg te midden van de zee met een enkele kleine wolk boven zich.

Dit schilderij is een representatie van eenzaamheid. Helemaal alleen op de oneindige zee of helemaal alleen in de oneindige hemel. De horizon functioneert hier als een spiegellijn. Het reflecteert de eenzaamheid van beide, waardoor dit gevoel enkel maar wordt versterkt. Het schilderij maakt gebruik van diepe blauwen en gedempte roze tinten om een melancholische sfeer te creëren. Je kunt de eenzaamheid in dit schilderij heel letterlijk nemen; werkelijk alleen zijn. Maar dit werk is geschilderd met een dieper gevoel. Het gevoel dat je onbegrepen bent door de mensen om je heen. Het gevoel dat je uniek bent in jouw situatie en niemand hebt die je kan vertellen waar je nu bent en waar je naartoe moet gaan.