Momenteel werkt Vindevogel aan een intieme serie over stoelen die meer aanleunt bij het realisme. De stoelenserie, geschilderd met acrylverf en kleurpotlood, viert de schoonheid en ontroerende poëzie van banale versleten gebruiksvoorwerpen en hebben verhalende titels als ‘Bench on Which Grandmother took a break from a Walk’ en ‘Should Have Used Duct Tape’.  Vindevogel schildert op geplooid en gebruikt papier om het belang van imperfectie te beandrukken en op klein formaat, wat bijdraagt aan het intieme karakter van het werk. Elke stoel vertelt zijn eigen unieke verhaal. Deze stoelenserie biedt een mooi tegengewicht voor alle lelijkheid in de wereld, geeft de boodschap dat een versleten voorwerp soms mooier is dan een nieuw exemplaar en bekritiseert de consumptiemaatschappij waarin we momenteel leven. Vindevogel laat zich, ook in haar schrijverschap, graag inspireren door banale dingen van schoonheid waar anderen vaak aan voorbijlopen. Ze heeft een kinderlijke blik van kijken die zich zowel in haar schrijven als beeldende kunst laat zien. De quote van Simonides (Grieks 556 v. Chr. - 468 v. Chr.) vat haar visie daaromtrent goed samen: De schilderkunst is stille poëzie, en de poëzie sprekende schilderkunst.