Als kind ging ik regelmatig op vakantie naar de zee en logeerde daar bij mijn grootmoeder.  We gingen dan naar het strand en lieten de plastic molentjes draaien in de wind.  Ook nu nog ga ik heel graag naar de zee, met mijn haren in de wind wandelen langs de vloedlijn, kijken en luisteren naar de golven die van de verre horizon aanspoelen.  Dit alles vormde de inspiratie voor het gedicht dat ik geschreven heb.

Het gedicht werd geborduurd met de naaimachine, de achtergrond heb ik zelf geverfd door een witte stof samen te binden met daarin een touw gewikkeld en dan in een goudkleurig verfbad te steken.