'De rechterhoek beneden' maakt deel uit van het project '101 steps to heal my inner child'. 

Ik begon aan dit werk als een bezetene vanuit een grote innerlijke onrust. Het creatieproces verliep zonder nadenken, organisch en snel. Op het einde kwamen de woorden uit een gedicht van Paul Van Ostaijen erbij die ik zorgvuldig aanbracht op het werk: 

"Kind overmant mij angst en gruwel van de

Vernietigd 

zwaarte van de donkere rechterhoek beneden"

De titel van het werk leidde ik af uit de woorden. Het doet de blik zakken naar de rechterhoek beneden waar je oog in oog komt te staan met het uitstekend bot van de kinderarm. Ooit was er leven, nu rest enkel nog de dood. Het onschuldig kinderhand grijpt in paniek naar de onbereikbare gedroogde bloem op zoek naar het eeuwige kindleven. De verweven draden, verzamelde restanten van uit elkaar gehaalde theezakjes, staan metafoor voor "de rode draad". In alles zit mijn innerlijk kind verweven in een poging om het te genezen. Daarna kwam de rust. Het werk toont zich gelaten. Het is wat het is. Mijn innerlijk kind blijft een terugkerend motief in mijn werk.

Gemengde techniek in een houten sigarenkistje