Op een lange tafel pronkt een rij glimmende boxen. Een gevouwen leger kijkt je wat gekreukt aan. Collage kunstenaar Borms knipt nooit maar strijkt de plooien glad waar het pijn doet. Ze gelooft niet in wegsnijden. Bewust kiest Borms ervoor haar basismateriaal als geheel te verwerken. Een mens kan wegmoffelen en herschikken zoveel hij wil, het is de totale bagage die het levenspad bepaalt. De onzichtbare rugzak is wat haar boeit. Dit kunstwerk toont de rug letterlijk open en bloot. Deze op het eerste zicht strakke soldaten geven in alle complexiteitweer waaruit ze elk individueel gemaakt zijn. Voor- en achterkant zijn evenwaardig. Wie de doorschijnende kaders in detail bekijkt ziet dat ze modellen uit prachtige vintage Japanse breiboeken herbergen. De statig poserende, kleurrijke figuren hebben een air van iconen. Voor gelovigen zijn dit “vensters op de eeuwigheid” omdat ze een stukje van de hemel zouden laten zien. “In mensengezichten kijkt Gij ons aan”, luidt het zegengebed. Het religieuze icoon raakt aan het geheim tussen mens en God. Maar wie kijkt ons nu aan? Tot welke aanbidding worden we hier uitgenodigd? Wanneer we de protagonisten uit Kyoto series FOLD/UNFOLD in de wat ongelijke ogen kijken zien we hoe een ingenieus spel met gender zich letterlijk ontvouwd. Fragmentarisch zijn zij uit stukken en brokken van man en vrouw opgebouwd. Ze overstijgen de traditionele rollenpatronenen representatiewetten en nodigen trots uit eigen patronen te creëren. De wat bevreemdende figuren nemen ons niet mee naar het hiernamaals maar naar de verborgen hoeken en kanten van onze eigen persona. Ze nodigen uit de mens te omarmen in al zijn veelzijdigheid en onvolmaaktheid. Speels, nieuwsgierig en mild liefkoost Borms hun plooien van polarisatie naar connectie. Kwetsbaar en letterlijk transparant raken deze iconen aan het geheim van wat ons allen verbindt.