De eenheid in de landsdelen Vlaanderen en Wallonië is veraf. Het geruzie en de politieke impasse zijn regelmatig, zoniet dagelijks, nieuws. De reeks ‘Flandronië’ kruipt in hun huid.
In tegenstelling tot de negatieve berichtgeving en pessimistische atmosfeer tussen beide taalgroepen zien we hier de luchtige opzet van Franky De Schampheleer. De azuurblauwe hemel en de helle kleurtonen vormen een sterk contrast met de strijd binnen België. Dit in tegenstelling tot de asgrauwe lucht in het lied ‘Mijn vlakke land’ oftewel ‘Mon plat pays’ van Jacques Brel.
De schijnbare anomalieën stapelen zich op. Stuk voor stuk grijpen ze in op de werkelijkheid, op zoek naar gelijkheid en eenheid. Het zijn ‘eerlijke’ scènes én met enig vooronderzoek maar zonder ‘voorbedachte rade’ gefotografeerd. Een zeepkist in Knokke-Heist, een tuinierder in Spa of een golfer in Roeselare; met zijn allen personages uit ‘Flandronië’; tonen ze het dagelijkse leven, hèt leven van mensen in Vlaanderen en Wallonië. Het is de samentrekking ‘Flandronië’ die ons terug Belg maakt, ver weg van de absurditeiten op de Wetstraat.
www.deschampheleer.be