Het sculptuur is een monument als eerbetoon aan de vissers en hun families die in 1887 in opstand kwamen tegen de gevestigde orde omwille van hun armoedige leefomstandigheden. Ze klaagden de oneerlijke concurrentie en broodroof aan die hen in diepe armoede stortten met dodelijke slachtoffers als gevolg.

Het beeld stelt een visser voor die achterover tuimelt, getroffen door het dodelijke geweld van de gendarmerie en de burgerwacht. In het lichaam zijn openingen, als verstilde brandmerken van de kogelgaten die het leven uit hem wegbliezen. De sierlijke gestalte danst op het ritme van de getijden de universele dodendans, grillig als patronen van kellen in het natte zand.