'Les pleurants: Cookie'

'Les pleurants: Cookie'

Wie heeft het niet ooit ergens aangetroffen?

Niemand heeft een idee hoeveel miljoenen reproducties er precies van het beeld bestaan en overal ter wereld in woonkamers en keukens hangen, of op rommelmarkten te koop liggen – het woord ‘talloos’ is op zijn plaats.
In ieder geval, de bedenker en maker is de wat enigmatische Italiaan Giovanni Bragolin (1911-1981), die in Venetië schilderijtjes produceerde voor toeristen. En daarna wat verdween in de nevelen der tijd en ruimte.

Het huilende kind raakt universeel veel harten – en dat, geloof ik, komt mede doordat het geschilderd is. Een foto zou moeilijker die status bereiken. We kijken naar een schijnbare authenticiteit. Berekend sentiment. Maar wel binnen de status, de verhevenheid en onaantastbaarheid van de eeuwenoude schilderkunst.*

Een foto omzetten in verf. Wat is er daar nu aan? Zie het als een uitdaging. Een ode aan die eeuwenoude schilderkunst. Gelaagdheid geven. Het poseren voor een klik omzetten in het vatten van een blik. Over het verschijnen. Maar ook trompe l’oeil.

Les pleurants is een reeks portretten over min of meer bekende mensen die een (fictief) traantje laten. Maar is het van blijschap of verdriet?

Deze reeks is opgestart in 2018 en loopt tot op de dag van vandaag.

*‘Tranen’, Bernard Dewulf, De Standaard.

2022
40 x 32 cm
Serge Moreel

Serge Moreel