Het stuk gereten beeld staat symbool voor mijn roots. Als jonge adolescent ontvluchtte ik het ouderlijk huis en brak alle banden met mijn ouders, vrienden en kennissen. Op latere leeftijd heeft zich dat gewroken en doorliep ik een persoonlijke crisis. In mijn weg naar herstel creëerde ik dit beeld. Ik maakte het en maakte het daarna kapot  om uiteindelijk te komen tot het gevoel dat ik er onbewust in wilde leggen; onmacht, verdriet, fragmentatie. Het werd een verhaal over emotionele verwaarlozing, trauma, verdriet, pijn en angst ; een onsamenhangend beeld dat een geheel wordt in een beschermde cocon. Die beschermde cocon versterkte ik door de manier van inkadering; donker en gevangen. 
Het is ondertussen symbool geworden voor mijn kunstenaarschap. Het komt voor in mijn communicatie naar de buitenwereld toe. Het beeld zelf blijft dicht bij mij en hangt in ons huis omhoog om de herinnering aan mijn wortels levend te houden en nooit weg te gaan.

Dit miniatuurschilderij (13x8,2 cm) is gemaakt met gemengde techniek op een gebruikt theezakje en ingelijst in een baklijst inclusief ontspiegeld glas 70% UV-werend, 30x22 cm.