Inertia is een sculpturaal werk dat een diepgaande dialoog aangaat met de thema’s van verbergen en onthullen. Een ingekapseld schilderij, gehuld in lagen was, ligt verborgen onder de oppervlakte, bijna onzichtbaar geworden. De opbouw van het werk, laag voor laag, symboliseert stagnatie en het geleidelijke verlies van zichtbaarheid, terwijl het schilderij—dat ooit een centrale rol speelde—nu ongrijpbaar is. Deze verstrikking van materialen creëert een spanning tussen het verleden van het werk en zijn nieuwe, verstilde vorm. 

In Inertia vervagen de grenzen tussen schilderkunst en sculptuur, en wordt de toeschouwer uitgedaagd om na te denken over wat aanwezig is, maar niet langer waarneembaar.