Tijdens mijn wandelingen in het Finse bos verzamelde ik kleine houten stokjes die mijn aandacht trokken. Wanneer ik ze opnam, goot ik mijn pijn en verdriet over hen uit totdat ze, langzaam, in botten veranderden. Ik staarde naar mijn verzameling botten, die in een hoek van mijn kamer lag, en begon mezelf daar te zien liggen, ongeordend, zonder ziel. Langzaam naaide ik ze met de hand één voor één op een doek en zag hoe ze iets werden dat ik herkende.