Zichtbare misleiding onderzoekt de breuklijn tussen waarneming en waarheid. Met een ogenschijnlijk helder visueel vocabulaire – strakke vormen, herhaling, symmetrie – wordt de toeschouwer in eerste instantie gerustgesteld. Alles lijkt kloppend. Maar juist in dat schijnbare evenwicht sluipt de twijfel: lijnen wijken subtiel af, patronen verstoren zichzelf, transparante vlakken verbergen meer dan ze tonen.

Het werk stelt vragen over interpretatie en vertrouwen. Wat gebeurt er als het zichtbare niet langer synoniem is met het ware? In een wereld waarin beelden voortdurend gecreëerd, gedeeld en gemanipuleerd worden, nodigt dit werk uit tot kritisch kijken – én tot het accepteren van de ambiguïteit die daarin schuilt.