De lucht draagt nog de zware adem van wat geweest is — grauw, vochtig, geladen met stilte. Golven deinen traag en bedachtzaam, alsof ze zich herinneren hoe hoog ze nog maar kort geleden reikten. Het licht is getemperd, bijna schuw, en werpt een bleke glans over het water, als een doek van as en zilver. De horizon oogt gewassen, leeg, maar niet vredig — eerder uitgeput. Alles lijkt te wachten… op herstel, op zon, of op een nieuwe storm.