Zoals een abstract fotoschilderij Rothkostyle. 

De bovenste helft gloeit in een warme gloed van rood en oranje, alsof de hemel zelf in vuur staat, terwijl de onderste helft in kalme blauwtinten de stilte van de zee weerspiegelt. De horizon vervaagt tot een dunne lijn, haast onwerkelijk, een grens tussen het tastbare en het oneindige. Het lijkt niet te vragen om begrepen te worden, maar om gevoeld te worden—zoals een herinnering zonder woorden.