"De grens van de leegte" onderzoekt wat er gebeurt wanneer de mens zich losmaakt van zijn natuurlijke oorsprong. De figuur lijkt op zoek naar zichzelf, naar betekenis, maar vindt binnenin slechts structuur - geen wortels, geen aarde, geen verbinding.

Het werk stelt de vraag : wat blijft er over van de mens als hij zijn band met de natuur verliest? Wanneer het denken de plaats inneemt van het voelen, en controle belangrijker wordt dan verbondenheid?

De leegte is hier niet alleen afwezigheid, maar ook een grens: tussen het natuurlijke en het kunstmatige, tussen het menselijke en het machinale.  Misschien ligt daar ook een mogelijkheid - om de leegte opnieuw te leren bewonen, en opnieuw contact te maken met dat wat we zijn vergeten.