Dit werk vertrekt vanuit een diepere passie, de oerkracht die ieder mens in zich draagt wanneer hij op deze wereld wordt gezet. In het centrum zien we dat pure gevoel: een intens, diep rood, duidelijk afgelijnd centrum. Dat is de ziel, het brandpunt van emotie, de kern van wat ons beweegt.

Naarmate die passie zich uitbreidt, wanneer ze de wereld in stroomt en in aanraking komt met anderen, begint ze te verzachten. De grenzen worden minder scherp, de kleuren mengen zich. De energie blijft, maar ze leert compromissen sluiten. Wat ooit puur was, wordt gelaagd, complex, minder afgelijnd, soms zelfs verstoord.

Over dat rood ligt een tweede realiteit: donkerder, intenser, vol onvoorspelbaarheid. Deze laag vertegenwoordigt het leven zelf, de hoogtes en laagtes, de momenten van ruis, van controleverlies. Een veeg, een golf die zich over de passie heen beweegt, haar stabiliteit uitdaagt, maar ook haar betekenis verdiept.

Toch zijn er, tussen al die lagen, kijkgaten. Kleine openingen waardoor we af en toe weer kunnen zien waar het allemaal om draait: dat pure, oorspronkelijke vuur in onszelf. Naarmate we verder van het centrum bewegen, worden die openingen groter, omdat de wereld ons toelaat om meer te delen. Maar in het midden, daar waar het allemaal begint, blijft slechts een klein venster over. Een fragiele toegang tot wat echt is, tot die onversneden kern van passie die alles voedt.