Deze projectverkent de ruimte tussen beweging en standvastigheid, tussen heimwee en herinnering. Vanuit haar positie tussen Marokko en België onderzoekt Naïma hoe identiteit en thuis voortdurend verschuiven. De zee belichaamt afstand, verlangen en verandering, terwijl de rots verwijst naar oorsprong en houvast. Met een combinatie van analoge en digitale technieken verweeft ze verleden en heden tot beelden die even persoonlijk als universeel zijn. Haar werk nodigt uit tot reflectie over wat het betekent om je thuis te voelen, en waar dat thuis zich bevindt.