Je bent weg.

Maar soms,

alsof ik het me verbeeld,

zit je naast me.

In stilte.

Zoals vroeger.

Je hand op mijn rug,

al is het nu lucht

die ik voel.

Je stem hoor ik niet meer,

maar de woorden

leven door

in mijn hoofd

zoals je ze zei.

Je bent er niet.

En toch

ben je er wel.

In alles

wat ik doe

met jou

in mijn gedachten.

Katleen Vandenbranden