Tussen Adem en Aanraking — twee lichamen, één levensadem. Intimiteit die voedt en tegelijk beklemt. Gezichten lossen op in een groene sluier — een gedeelde levensadem tussen ons. Nabijheid die voedt en toch zachtjes beklemt. Waar eindigt ‘wij’ en begint ‘ik’?

Een gedeelde levensadem stroomt door de groene sluier, verbindend terwijl ze het zicht dempt.

Intimiteit, anonimiteit, projectie — teder en gespannen tegelijk.

Hoeveel adem kunnen we delen voor we onszelf verliezen?