Bomen zijn een bron van leven. Ze fungeren als biotische pomp waardoor ze onmisbaar zijn in de waterdampstromen van onze aarde. In dit werk vertaal ik deze onzichtbare dynamiek en haar invloed op het wereldwijde watersysteem naar een rivierlandschap van klei en glazuren. Deze worden hier een beeldend equivalent van die levensbron. De afdruk van een boomstam vormt het beginpunt van de installatie. Langs de rivier komt een denkbeeldige vallei tot leven. De baststructuur wordt versterkt met een rijk kleurenpalet van glazuren, die de biodiversiteit van de natuur tot leven brengen. 

Met dit werk wil ik laten zien dat bomen veel meer doen dan enkel zuurstof produceren. Ze reguleren temperatuur, beïnvloeden regenval, en vormen samen een wereldwijd klimaatsysteem dat constant in beweging is. Bossen zijn levende machines die CO₂ opslaan, luchtstromen sturen, en ecosystemen in balans houden.
Door deze processen te vertalen naar klei — een materiaal waarin bomen ook een belangrijke rol spelen in de vorming ervan — wil ik het publiek dichter bij dat natuurlijke systeem brengen. Mijn werk stelt de vraag: wat gebeurt er als dit ritme stopt? Als de ademhaling stokt? Dit werk is een ode aan de kracht én kwetsbaarheid van bomen. Een oproep om onze verbondenheid met bomen, lucht en water opnieuw te erkennen.