‘Parallax’ verwijst naar het verschijnsel waarbij objecten die zich op verschillende afstanden bevinden, vanuit een ander oogpunt lijken te verschuiven. In het geval van treinen die naast elkaar rijden, kan de parallaxillusie optreden doordat de relatieve beweging tussen de twee treinen de perceptie van de beweging van de eigen trein beïnvloedt.

Voor de open call van 'draad' werd ik geïnspireerd door terug te kijken naar foto's op mijn smartphone. Ik maak regelmatig een foto wanneer ik geraakt word door bepaalde kleurcombinaties, lichtinvallen, composities of bepaalde opstellingen.

Dat voelt alsof kijken naar tijdreizigers. Wanneer een treinreiziger een wandeling maakt in een rijdende trein blijft hij technisch gezien op 1 plaats stagneren als je er van buitenaf naar kijkt. Wanneer hij zit wordt hij meteen mee geslepen door de tijd.

Die tijdreis link ik ook aan de manier waarop mensen continu herinneringen aanmaken. Treinen staan voor mij analoog aan die praktijk waarbij elke gebeurtenis na afloop een plaats krijgt in onze herinneringen-opslag. Tijd die passeert zorgt ervoor dat de herinneringen reizen. Soms vervangen, verdwijnen of de werkelijkheid van vorm lijkt te veranderen. Alles om ons heen maakt deel uit van die tijdreis. Een lichtreis. Alles wordt vager en daardoor ook abstracter naar mate de tijd passeert. Dit vertelt voor mij de manier waarop alles met elkaar in verbintenis staat. In deze installatie ging ik letterlijk ee beeld vervormen en op verschillende wijzes in beeld brengen. Het stelt een reis door de tijd voor die, net zoals een snelle film voorbij kan razen waardoor we enkel lange lijnen van lichtflitsen zien of net heel traag door een uitgetrokken, in slowmotion beeld te tonen. 

Als we ergens dicht opzitten zien we alles heel scherp. Als we in het nu zijn en een deel van het actuele zijn kunnen we onze belevenis tot in detail benoemen. Naar maten de tijd vordert wordt de gebeurtenis een herinnering en blijven enkel de grote lijnen over. Die dan ook weer geheel anders zijn voor iedereen. Die onderdelen stel ik metafoor aan kleur en vormen. In deze installatie toon ik het fenomeen van tijd voor te spelen met een verschillende media. Ik onderzoek hoe ik tot nieuwe vormen, kleuren en texturen kan komen door verschillende materialen te combineren. In mijn werk komt dikwijls textiel en licht voor.

Mij geeft het soms rust om letterlijke beelden te abstraheren. Door er met vormen, kleuren en texturen naar te kijken leg ik een stukje uit de tijd vast. In deze installatie werkte ik met gevonden materialen en draad die ik al jaren verzamel op stockverkopen van mode-ontwerpers en in kringloopwinkels. Ik experimenteer met print, weeftechnieken, licht en gerecycleerd materiaal.



Foto's: 

De installatie wordt op de foto’s getoond op een improvisatie-achtige manier in mijn living. Het werk hoort tegen een muur te hangen. Achter de lichtbak hoort een verborgen lichtconstructie.