Mijn praktijk is geworteld in observatie en traagheid, een stille weerstand tegen het tempo van het hedendaagse leven. Schilderen wordt een manier om te vertoeven in onzekerheid, om vorm te geven aan momenten die anders zouden verdwijnen. Ik voel me aangetrokken tot wat er in de marge bestaat: de pauze, het spoor, de echo van menselijke aanwezigheid. Objecten en gebeurtenissen die vaak onopgemerkt blijven, transformeren tot beelden die iets universeels raken. Daarbij zoek ik naar een verbinding tussen mijn persoonlijke leven en de gedeelde menselijke ervaring.

Ik verken de fragiele grens tussen vertrouwdheid en vervreemding. Mijn kleurgebruik beweegt zich tussen terughoudendheid en intensiteit van gedempte tinten die stilte in zich dragen tot dieprode en blauwachtige tinten die de scène laden met emotie en ongemak.

Waar mijn eerdere werk neigde naar abstractie, omarm ik nu een meer figuratieve taal zonder diepte te verliezen. De schilderijen blijven open en nodigen uit tot reflectie. Ze verbeelden niet de realiteit, maar eerder de ruimte die blijft hangen wanneer alles even stilstaat