In 1993 startte ik een opleiding beeldhouwen aan de academie van Berchem. Na de klassieke technieken van mouleren, werken met klei, model,…leerde ik er brons gieten.

Vanaf 1998 exploreerde ik ook de kunst van het opvoeden en stopte ik tijdelijk de opleiding na 5 jaar beeldhouwen. Modeltekenen aan de academie van Niel bleef ik in reeksen volgen.  Ik werkte thuis verder wat kon in combinatie met 3 kinderen en parttime werk. Enkele bronzen beeldjes werden van a tot z gemaakt.  Ik werkte in mijn eigen atelier verder 3D beelden of barre-reliëfs uit in beton. Brons en beton, het robuuste materiaal, dat de nodige intensiteit en opvolging in tijd eist werd na een tijd minder geëxploreerd en ander materialen (eenvoudiger in gebruik) kregen voorrang. Werk in papier- maché vond zijn ingang. Dat paste qua materiaal meer in m’n drukke, veelzijdige leven.

De kinderen waren min of meer ineen gekunsteld, de vakanties werden terug meer ‘me time’ en ik volgde enkele workshops schilderen en beeldhouwen. Acryl en een canvas deed zijn intrede. De goesting om terug naar een academie te gaan, werd aangewakkerd.

 In 2018 startte ik de afdeling cross-over in Hoboken. Een vernieuwde exploratiedrang dient zich aan. Andere materialen, andere disciplines, op zoek naar je eigen schriftuur, je werk uitleggen, vernieuwend zijn, wat is kunst?, is dat kunst?, is dat vernieuwend?, …is wekelijkse materie.  Hoe verhoud ik me, met mijn werk, tot deze academische wereld? Hoe blijf ik authentiek? Hoe verhoudt het plezier van het proces zich tov de uitkomst ‘kunst’? Wie bepaalt wat 'kunst' is?

De laatste jaren is het hergebruiken van materiaal, in het kader van ons klimaat, een meerwaarde. Werken met krantenpapier, oude kledij, een toevallig voorwerp,…

In mijn geëvolueerd werk zie ik de mens, mezelf als mens, in relatie met anderen en zijn emoties als een centraal thema terugkomen. Wat ik zie, voel, denk, beleef bepaalt het onderwerp van mijn werk. Een foto, collage, een idee kan het vertrekpunt zijn.

Bronzen beelden geïnspireerd op een voedselcrisis in Ethiopië. Portretten van mensen, vanuit verschillende windstreken, in beton. Handen boeien me.

Onontbeerlijke vrouwen als kracht en onderdrukking in beeldjes van papier-maché.

Kleur en humor verschijnen met de jaren. Parallel met hoe ik zelf evolueer naar een gelukkige, dankbare vrouw. Relativeren, zelfspot, hoe belangrijk is iets om van wakker te liggen,...Dankbaar omdat ik op een goei plek geboren ben, waar ik mijn mening mag zeggen. Er drinkbaar stromend water uit de kraan loopt. Ik en de mijnen hebben het geluk om gezond te zijn, genoeg eten te hebben.

Een groot beeld van een man en vrouw-omgekeerd, in papier-maché. Laag per laag opgebouwd en afgewerkt in heel het kleurenpalet. Verwijzend naar alle emoties die onze innerlijke wereld aangaat maar ook steeds aanwezig is in de verbinding met anderen. Emoties die zich in een onafgebroken stroom aandienen en onze leefwereld bepalen. Het beeld is afgewerkt met foto’s uit kranten. We staan nooit los van onze omgeving en de maatschappij beïnvloedt steeds onze innerlijke wereld. 

In het meest recente werk in textiel leg ik deze verbinding en emoties eerst vast in een collages. Die papieren collage wordt daarna omgezet naar textiel.

Van kleurloos figuratief naar kleurrijk abstract.

Ik ben nooit af.

Ann                                                                                                                              annverboven@skynet.be                                                                                            Instagram                                                                                                                  FBpagina met verzamelde werken